Amerika

Hallo allemaal,

Sorry dat het zo lang duurde voordat ik aan de blog begonnen ben. Dit komt omdat ik het nogal druk heb gehad met, vooral, de voetbal.

Voordat ik jullie een beetje ga vertellen over hoe het leven hier is wil ik iedereen bedanken voor de cadeaus die jullie mij gegeven hebben tijdens het afscheidsfeest.

Volgens mij waren jullie allemaal gewoon erg blij dat ik wegging dus gaven jullie maar veel cadeaus. Ik heb overigens echt een hele leuke afscheidsavond gehad bij Nederzandt. Bedankt daarvoor.

Dan ga ik maar iets vertellen over hoe mijn eerste twee weken waren in Amerika.

Na afscheid te hebben genomen op shiphol (leuk dat jullie er zo vroeg bij waren, Joren jij bedankt dat je je verslapen hebt) stapten Amy, Guy en ik het vliegtuig en mochten we business class zitten. Toen we eenmaal geland waren gingen we direct naar Green Bay, Wisconsin om daar wat vrienden van Guy en mijn roommate te bezoeken. Mijn roommate een redelijk normale en rustige gozer dus dat is mooi.

Vanaf het moment dat we in Green Bay waren begon het voorbereiden voor mijn studiejaar. We hebben echt allerlei dingen geregeld. Van het kopen van een schaar tot en met het regelen van een Amerikaanse telefoon en bankpas.

Op woensdag 19 augustus begon de introductie van het voetbalteam. Dit waren de 13 freshman’s, oftewel de eerstejaars plus een transfer student uit Bosnie van 21 jaar. We moesten ons even kort voorstellen om daarna medisch gecontroleerd te worden. We werden per auto naar het ziekenhuis gebracht. Eerst werd er bloed geprikt (geen idée wat ze gingen controleren, ik heb het wel gevraagd maar begreep geen moer van het antwoord).  Daarna moesten we naar een andere afdeling waar ons hart werd gecontroleerd. Je kreeg een klein apparaat op je hart gedrukt en op een monitor kon je zien hoe het er van binnen allemaal uitzag.

Na de medische controle en lunch te hebben gehad moesten we naar het camp randall stadium (http://www.uwbadgers.com/facilities/camp-randall.html) om daar fysiek gecontroleerd te worden.

Al je spieren en botten werden getest. Behalve dat werd ook mijn oog- en oorreactie gecontroleerd en als laatst werd mijn mannelijkheid ook bekeken. Zoals verwacht werd iedereen, dus ook ik, goedgekeurd.

Toen dit gedoe eindelijk ten einde was ging de dag over naar een leuker gedeelte. We kregen namelijk onze soccer gear uitgedeeld. Iedereen kreeg een enorme tas met o.a. hardloopschoenen, voetbalschoenen met ijzere noppen, voetbalschoenen zonder ijzere noppen, 3 voetbal setjes, trainingspak en vrije tijds kleren met het Wisconsin soccer logo erop. Al deze spullen kan ik bewaren in een grote locker waar mijn naambordje op staat.

De volgende dag begonnen de trainingen voor ons. Ik zal een beetje uitleggen hoe een trainingsdag eruit ziet want ze zijn allemaal vrijwel hetzelfde.

7.30                                    Ontbijt in de lockerroom

9.00                                    Training

12.00                                    Lunch in buffetvorm

13.00 – 15.00                      Slapen

16.00                                    Training

18.30                                    Dinner in buffetvorm

Heel af en toe wordt het schema omgegooid en trainen we 3 keer per dag. Na elke training staan er 3 baden met ijswater klaar. Dit is voor je spieren zodat de kans op blessures verminderd. Ook gaan we vaak nog naar het zwembad om daar wat extra cooling down en rek oefeningen te doen.

Staff

We hebben voor een training heel wat staff aan het werk:

-        - Hoofdcoach John Trask – hij was of is assistant coach bij het nationale Amerikaanse soccer team.

-        - Assistant coach Keith Tiemeyer

-        - Assistant coach Phil Presser

-        - 2 managers (zo heet hun functie maar eigenlijk zijn het voornamelijk ballen jongens en zetten ze de veldjes uit voor de training.

-        - 3 physio’s, een van de drie is afgestudeerd sport physicia, de andere twee zijn nog in opleiding. Zij zorgen, behalve voor medische hulp, dat er bidons vol met water aanwezig zijn en een tap met powerade sportdrank.

-        - Iemand die de was doet. Na de training doe je vieze kleren in een tasje en vaak is het dezelfde dag alweer schoon in een speciale locker voor je was.

-        - Koks die elke middag en avond een uitgebreid en gevarieerd buffet hebben klaar staan.

-        - Een hele aardige man die alles regelt voor je qua klassen. Hij plant wanneer jij je lessen kan volgen zodat je niet in de knoop komt met trainingen. Zo had ik bijvoorbeeld een speciale week voor internationale studenten. Die heeft hij voor mij afgezegd en aparte data geregeld voor mij om de benodigde dingen te regelen die ik normaal in die ene week zou regelen.

Ondertussen hebben we de eerste voetbal trip achter de rug. We zijn vertrokken per bus naar Fort Wayne, Indiana. Kost ons zo’n 7/8 uur om daar te komen. De trip duurde (inclusief busreis) 3 dagen. We zijn twee dagen uiteten geweest en hebben een wedstrijd gespeeld voor het Amerikaanse nationale soccer evenement. We hebben 1-1 gespeeld. Ik zat de hele wedstrijd lekker in het zonnetje op de bank. Helaas werden de bankzitters de volgende dag op de training helemaal afgemat haha. We sliepen deze twee nachten in een schitterend hotel. Tevens kregen we elke dag 10 dollar voor boodschappen.

Genoeg over voetbal. Ik ben ondertussen ook verhuisd naar mijn kamer. Het is een vrij kleine kamer met oude meubels. Zoals verwacht is mijn bed veel te klein. 

Onderaan de pagina staan wat foto's zodat je een betere indruk krijgt van alles! Het voetbalveld dat je ziet is ons trainingsveld. Foto's van ons hoofdveld en ons indoor trainingsveld komen later. Daarna volgen wat foto's van onze kleedkamer en als laatste van mijn kamer.

Zo genoeg getypt nu. Vrijdag gaan mijn lessen beginnen. Zodra ik dat heb meegemaakt laat ik wel weer wat van me horen.

Als jullie wat willen weten. Vraag het me uiteraard!

Ralph